Nutricia Baby zoekt moeders (of partners) die hun bevallingsverhaal willen delen, zodat andere mama’s to be zich kunnen voorbereiden op de bevalling. Wil jij ook jouw bevallingsverhaal insturen? Onderaan dit artikel kun je zien hoe je dit kunt doen. Lees hier het bevallingsverhaal ingestuurd door Nikki.

Het was een dag als elke andere dag. Op woensdag 26 oktober brachten mijn man en ik de dochter van mijn man naar haar moeder, daarna gingen we door naar de dokter om voor mijn man de griepprik te halen.

Later die avond speelde Ajax. Mijn man en ik waren aan het kijken naar de wedstrijd tot dat mijn man zich niet lekker voelde door de prik, hij ging op tijd naar bed.Ik bleef nog beneden zitten, want ja, die buik zat me toch in de weg. Tegen half 12 ging ik naar bed.

Om 01:00 moest ik weer plassen. Zo gezegd zo gedaan. Eenmaal terug in bed moest ik weer plassen. Niet helemaal uitgeplast dacht ik. Ik stond op en ik plaste in mijn broek dacht ik. Zijn dit mijn vliezen? Maar dat is veel te vroeg, ik ben pas 35 weken… Mijn man belde de verloskundige en die zij dat we alles moesten inpakken, we moeten naar het ziekenhuis. Een half uur later was de verloskundige bij ons thuis. Ja de baby is ingedaald en wat je verliest is vruchtwater. Gelukkig schoon en helder. Zij ging het st. Antonius Leidsche Rijn bellen. Sorry geen plek voor een Prematuur kindje. Ditzelfde verhaal bij het AMC, Alrijne, Amstelland, Groene Hart, Haaglanden, LUMC, Diakonesse. Uiteindelijk belde ze het St. antonius terug met de vraag of ze mij in elk geval na wilde kijken, dit wilde ze na lang overleg wel doen. Uiteindelijk tegen 5 uur ‘s morgens kwamen wij aan in het st. Antonius. CTG aangelegd, vruchtwatertest gedaan en bloed geprikt. Ik moest 24 uur blijven ter observatie voor de gebroken vliezen.

Uiteindelijk om 08:00 werden we naar een verloskamer gebracht waar we nog wat konden slapen. Tegen 15:00 zijn we in het restaurant nog wat wezen eten. Daarna had ik het gevoel dat ik moest poepen, maar niks nieuws want ik had de hele zwangerschap al last van obstipatie. Dus ik nam een douche. Uiteindelijk zei mijn man tegen de verpleegkundige dat ze moesten kijken, maar dit wilde ze niet i.v.m. gebroken vliezen en prematuur kindje. Mijn man drong aan, uiteindelijk na overleg gingen ze toch kijken. Oei mevrouw u zit op 7cm ontsluiting, u moet hier weg. Uhmmmm waar wil je dat ik heen ga? Ik ga niet naar huis zei ik. De arts ging bellen en kwam zo terug. 5 minuten later kwam ze; jullie gaan naar het Wilhelmina Kinder Ziekenhuis (WKZ). Ambulance is onderweg want je bent te ver om zelf te gaan. Oh jeetje dacht ik, het gaat toch echt gebeuren. Mijn man was alvast gaan rijden want op donderdag middag om 17:30 is geen pretje op de Ring van Utrecht. Ik vertrok even later in de Ambulance naar het WKZ. Er stond een lange file dus de ambulance zette de zwaailichten aan. Ik dacht alleen maar ohh wat zal mijn man nu wel niet denken als hij mij voorbij ziet scheuren?

Eenmaal in het WKZ bleek ik al over de 8cm te hebben. Vanaf dat moment begonnen de weeën pas zeer te doen. Na een uurtje zat ik op 10 cm, jeej dacht ik, we mogen persen! Nou helaas, de baby lag nog te hoog dus ik mocht nog niet. Na 2 uur persweeën opvangen was hij goed ingedaald en mocht ik eindelijk persen. Binnen 5 minuten, na 22 uur bevallen, op 27 oktober was daar eindelijk onze zoon Jadon. Jadon woog 2970 gram en was 47 cm. Eigenlijk normaal voor een baby maar te groot voor Prematuur.

Na 1,5 uur werd Jadon uit voorzorg toch naar de kinder IC gebracht. Na het douchen ging ik nog even bij hem langs.

De volgende ochtend had hij een sonde in zijn neus en een infuusje met medicijnen voor de langdurige gebroken vliezen. Allemaal voorzorg werd mij verteld. Ze moesten hem als prematuur blijven behandelen. De volgende ochtend hoor je dat je naar huis moet maar je kindje minimaal een week moet blijven ter observatie. Dan stort je wereld in. Maar hij doet het zo goed zei ik nog. Ja mevrouw maar hij is Prematuur. Je moet wel elke dag 2 a 3x langskomen. Uhmmmmm het WKZ is 50 minuten enkele reis voor ons, ik ben net bevallen, hoe ga ik dat doen Ja u moet wel uw kindje heeft u nodig zeiden ze. Met alle pijn ging ik elke dag 3 keer op en neer naar het WKZ. Ze hadden daar ook alleen een stoel, met bekkeninstabiliteit tot gevolg. 1 dag voor dat je naar huis mocht werd je toch nog overgeplaatst naar het Alrijne in Leiderdorp. Je moest daar minimaal 24 uur een schone intake hebben. Pff weer een nacht extra zonder kind thuis. De volgende ochtend kwam ik terug in het Alrijne. Ze hadden het vannacht druk dus de sonde is volgegooid. Ik was woest en de verpleegkundige die ons de dag ervoor had opgevangen ook. Nu is zijn intake verpest en duurt het weer langer. De verpleegkundige had gelijk de sonde eruit gehaald. Zo dat kunnen ze niet meer doen zei ze.

In overleg met de kinderarts mocht jij toch de volgende ochtend naar huis. Maar ja kraamzorg… dat was nog maar 1 dag. En het ziekenhuis had ons niks geleerd want ze waren te druk…

Inmiddels is Jadon 11 weken oud, is 3 kleding maten gegroeid en slaapt de nachten door. Hij doet het onwijs goed, mijn kleine wondertje!

Wil jij net zoals Nikki ook jouw bevallingsverhaal (anoniem) delen? Stuur dan jouw bevallingsverhaal naar bevallingsverhalen@nutricia.com